به گزارش تحریریه، اندیشکده «شورای آتلانتیک» پژوهشی مبسوط را با عنوان «آینده استراتژی ایالات متحده در مورد ایران» چندماه قبل و پیش از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا منتشر کرد و در مورد رویکردهای تاثیرگذار در کاهش قدرت منطقه ای ایران توصیه هایی را ارائه کرده است.

در بخش قبل به این توصیه کاخ سفید پرداخته شد که مقابله با سیاست های چین یکی از راه های مقابله با نفوذ ایران در خاورمیانه است. در این بخش تدوین رویکردی در مقابل روسیه به عنوان هدف بعدی واشنگتن در مسیر تضعیف ایران بیان شده است.

رقابت با روسیه

بعید است که روسیه نیز به درخواست دولت ایالات متحده، بتواند تأثیری بر ایران داشته باشد. در حالی که مسکو برای فشار به ایران جهت همکاری با مقررات آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) در برنامه هسته‌ای‌اش اقدام کرد، این فشار زمانی پایان یافت که نیروهای روسی اولین حمله به اوکراین را در فوریه ۲۰۲۲ آغاز کردند.

با توجه به وابستگی روسیه به تهران برای دریافت پهپادهای مسلح و سایر کمک‌ها در جنگش علیه اوکراین، واشنگتن نمی‌تواند انتظار داشته باشد که مسکو به تلاش‌های تازه‌ای برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای بپیوندد. در حقیقت، پوتین ممکن است حتی از چشم‌انداز ایران هسته‌ای استقبال کند چرا که این موضوع می‌تواند توجه ایالات متحده و کشورهای غربی دیگر را از جنگ آن‌ها در اوکراین منحرف کند.

ایالات متحده همچنین نمی‌تواند روی روسیه حساب کند تا ایران را به محدود کردن نیروهای نیابتی‌ اش در منطقه‌ تحت فشار قرار دهد. در حالی که روسیه به‌خاطر حملات حوثی‌ها به کشتی‌های مرتبط با روسیه و همچنین به‌خاطر ضرورت وقت‌گیر و هزینه‌بر شدن تغییر مسیر کشتی‌ها برای اجتناب از این حملات، دچار مشکل شده است، اما تمایلی نداشته است که به غرب بپیوندد تا این حملات حوثی‌ها را متوقف کند.

ممکن است مسکو حتی حملات حوثی‌ها به کشتی‌های غربی در دریای سرخ را مفید بداند چرا که این حملات می‌تواند ایالات متحده را وادار کند تا منابع و انرژی قابل توجهی را از میدان جنگ اروپایی دور کند. از طرف دیگر، اگر درگیری اسرائیل-حزب‌الله منجر به عقب‌نشینی نیروهای حزب‌الله منجر شود، ممکن است منافع روسیه آسیب ببیند.

مانند موضوع چین، واشنگتن باید تلاش های خود را بر رقابت با روسیه متمرکز کند، به جای تلاش برای یافتن هدف مشترک با روسیه، بر مقابله با تهدیدهای ارائه شده از سوی تهران.

واشنگتن باید تلاش کند تا به متحدان و شرکای خود در خاورمیانه هشدار دهد که حمایت روسیه از تهران تنها اقدام‌های خصمانه ایران علیه آن‌ها را تسهیل می‌کند.—گویا برخی از آن‌ها به این باور رسیده‌اند که همکاری‌شان با روسیه منافع مسکو را در محدود کردن ایران به همراه دارد.

واشنگتن باید شرکای عربی را تشویق کند که با استفاده از اهرم خود با مسکو، از روسیه بخواهند تا هواپیماهای جنگی سوخو-۳۵ یا موشک‌های دفاع هوایی اس-۴۰۰ به ایران ندهد. پاسخ منفی محتمل مسکو می‌تواند به واشنگتن کمک کند تا شرکای خود در منطقه را قانع کند که امید آن‌ها به اینکه همکاری با روسیه منجر به محدود کردن تهران خواهد شد، اشتباه است.

در پاسخ به برخی از شرکا در کشورهای عربی که نگرانند توجه واشنگتن به جنگ روسیه در اوکراین، ایالات متحده را از تهدید ایران منحرف کرده است، واشنگتن باید اتصریح کند که پیروزی روسیه در اوکراین احتمالاً منجر به تمرکز بیشتر ایالات متحده روی اروپا و کاهش بیشتر خویشتن داری روسیه نسبت به اقدامات زیان‌بار ایران خواهد شد.

ادامه دارد